Kapısı çalınacak bir insan kaldı mı şu dünyada?
Güller gülüşler, sevgiler sevgililer sahte,
Bülbüller ötmüyor eskisi gibi güller açmıyor bahçemde
İnsanlar, insana insan gibi bakmıyor şu alemde.

Pınarlarda eskisi gibi billur akmıyor
Hani nerde yunus’un sarı çiçekleri,
Bize küs mü yoksa bizimle neden konuşmuyor,
Mest ederdi aşıkları bütün gamlı yürekleri.

Sarı çiçek seninle konuşmaz tabii,
Neden çünkü sen yunus değilsin
Sarı çiçekle konuşmak için yunus gibi olmalısın

Arılar da eskisi gibi çalışmıyor
Eee onlar da alıştı hazır yemeye
Nasıl olsa hergün şerbet veriliyor
Ne gerek var dağda taşta çiçek çiçek gezmeye

Eski sevgilerde, sevgililerde yok artık
ޞimdilerde zinanın adı oldu aşk
Mecnun bu sevginin böyle olacağını bilseydi
Herhalde Leyla’yı sevmekten vazgeçerdi

İbibikler baharın gelişini haber vermiyor
Oğlaklar, kuzular melemiyor artık
Açıkçası bayramla bahar gelmiş pek farketmiyor
Güneşi, gülmeyi unutmuşuz her yanımız karanlık.

Allah’ı unutmuşuz, O da bizi hatırlamayınca,
Hemen isyan bayrağını çekiyoruz,
Dahası, ölümü hesabı, hakkı hukuku
Unutmuşuz, dünya zevkine dalmış gidiyoruz.

Nergisler, karanfiller, gelincikler de eskisi gibi değil
Kelebekler uçmuyor kırlarda papatyalar da açmıyor artık,
Susuz çöller gibi her yer harap ve sefil,
Rahmet yağmurları gönlümüze yağmıyor artık

Çocuklar şimdilerde uçurtma uçurmuyor,
Turnalar bizim köyün üstünden geçmiyor artık
Edep haya kalmamış, herşey mübah sayılıyor,
Nilüfer çiçekleri suda boğulmuş, açmıyor artık.

Kapısı çalınacak bir insan kaldı mı şu dünyada?
Yunus’lar var mı hala bu dünyada?
Hani mü’minler kardeş değil miydi Hücürat’ta?
Neden müslüman kanı akıyor, Bosna’da, Çeçenistan’da?

Utanıyorum… Evet utanıyorum insanlığımdan,
Bazen yer yarılsa da çekip gitsem diyorum bu dünyadan.
Anlamıyorum sabaha dek tepinen insanları barlarda.
Kapısı çalınacak bir insan kaldı mı şu dünyada?