Kar var dışarda, soğuk var, rüzgar var
Saçları ağarıyor yine İstanbul’un
Herkes bir koşuşturma halinde
Sıcağa ulaşma çabasında bedenler
Ben kayboldum, kaybettim kendimi ararken seni..
Benim sığınağım sensin
Kar yağıyor sen nerdesin.

Üşüdü ellerim titriyor bedenim
Savaşıyorum rüzgarla
Aklımda o eski günler
Üşüdükçe ısıtmak için bedenimi
Gözümde canlanır anılar.
Bir kez daha anladım ki
Benim sığınağım sensin
Kar yağıyor sen nerdesin

Merdiven altları boş kaldı
Bizi bekliyorlar sanki
Ayakkabılarım su çekmiyor artık
Ama daha çok üşüyorlar
Kollarındı kalkanım soğuğa karşı
Rüzgar her vurduğunda yüzüme
Aklımda beliriyor şu iki cümle
“Benim sığınağım sensin”
Kar yağıyor sen nerdesin