Yaz akşamının ortasında
Kırık dökük bir sandelyenin üstündeyim,
O matem havasını kokluyorum,
Sıcaklığın ta ki yüzüme vurduğu ana kadar,
Seslerin birbirine karıştığı bir yerdeyim
Çığlıklar yükseliyor karanlık dağlardan
Ufuğun yarıldığı güneşin battığı bir zaman
Gönlümde aşk sevgisi çınlıyor,
Saatler gece vaktini gösteriyor,
Ağaçlarda ise kırgınlık duygusu
ޞırıltı sesleri arasında bir kedi miyavlaması
O benden korkuyor ben ise karanlıktan,
Denizin uslu bir çocuk gibi olduğu zamandan bahsediyorum
Ama o içindeki acı duygusu gitmiyor
Silmek bilmiyor hırçın güzellikler yarayı,
Çevirdiler etrafımı karanlık duygular,
Ama korkutmuyor beni kediler,
Bir gün bu da geçer diye bakıyorum,
Karanlıktan korkmayı anladım,
Kediler ise sevmeyi.