ömrümün ilk baharı son hecesindeyim
soğuk bir akşamın sisli gecesindeyim
elimde kalemim manasızca yazıyorum
ister istemez ismini anıyor dilim
düşüncelerim mağdur bi şekilde.
simamda kankırmızı çaresizlik
ve ben yargısız infaz edilmekteyim

ekonomi çökmüş diyor haberler
açlık sefalet içinde insanlar
ben de çöktüm herşeyimle beraber
maalesef ben de oldum derbeder

ne yalvaracak kadar suçum var
ne de ağlayacak kadar dermanım
saatler hicrana vuruyor durmadan
şimdi ağlamanın ne anlamı var

donuk bir akşamın sabahındayım
saatler durmuş tersine dönüyor dünya
mürekkebim donmuş yazmıyor ismini
hani içimden geçmiyor değil
zamanı geri çevirmek
dışarda kar yağıyor
kar kan olur eriyor
ve ben bütün manasızlıkların içinde bir mana aramaktayım…