“Dağ dağa kavuşmaz, insan insana
Kavuşur” demişler ve inanmışız,
Gün güne eklenmiş, yıllar yıllara,
Elbet bir gün diye umutlanmışız.

ޞu yalancı dünya denilen yerde
Biz nerde kalmışız, kavuşmak nerde!
Ayrı duraklarda düşmüşüz derde,
Tutuşmuşuz için için yanmışız.

Hasret ateşinde erimiş zaman,
Bir yığın kül olmuş geride kalan,
Meğerse dağmışız, başımız duman,
Biz de kendimizi insan sanmışız..

İstanbul – 1998
Kaynak: Sabun Köpüklerinin Tanrısı