sonsuz bir bilinmeyenle başbaşa kaldım
Artık 10 üzerinden 10 alamıyorum matematik dersinden
eskiden
problemleri hesap makinası olmadan çözebiliyordum
şimdi her yanımda çözümsüzlük hakim…
Kendimi en iyi ifade ettiğim yer klavyenin üzerindeki tuşlar
bir özlemi anlatıyorlar klavye üzerindeki harfler…
Ben seni düşünerek o harflerle kelimeler ve cümleler üretmeyi öğrendim…
Ama seninle seni yaşamayı bir türlü öğrenemedim
çünkü yanımda değilsin/değildin…
Olsan ne değişir yaşamımda bilmiyorum
ama belki özlemlerim son bulacak
belki de içimde tutuşan bu ifade edilemez tutku…
Sonuçta herşeyi sana bağlıyorum
sonsuzluğun içinde olan sana…
Ne zaman çıkıp geleceksin o perdenin ardından…

Sen hayallerimde yaşattığım
ama bir türlü doğmayan güneşimsin,
hep düşündüğüm ama bir türlü denizlere yetiştiremediğim
ırmağımsın,
dallarında yeşillendirdiğim ama bir türlü meyveye çeviremediğim
ağacımsın
Çıkageleceğin gün belki hiç olmayacak
belki de olduğunda geldiğinde ben olmayacağım
ama her yağan yağmur damlasında,
ıslanan her toprak tanesiyle seni hissedeceğim…
Toprak olacağım hiç bir damlanı kaçırmamak için,
ağaç olacağım yapraklarımla, dallarımla, köklerimle
seni ruhumun derinliklerine çekmek için…

Sonrasında kar olacaksın üşüyeceğim
sarmalayıp seni üzerime
hissederek seni bedeninle ısınacağım…
Yapraklarımı dökeceğim üzerimden
Her bir tanenle seni hissetmek için kollarımı açacağım sana
bembeyaz örtünle kaplayacağım gövdemi.
ıslanacağım
ıslandıkça sen olacağım.
bitecek hasretim kısa süreli de olsa…
Mevsimlere bağlayacağım kendimi,
seni;
mevsim mevsim,
ay ay,
gün gün,
saat saat yaşamak için…
Çık gel neredeysen
özlemlerimin başlangıcı olan çık gel artık neredeysen…