Yıllardır hiç konuşmamış gibi
ve bir daha gökyüzününün sesine
hiç tebessüm etmeyecek gibi
kimliğini soyun da gel koynuma

Umut etmek yeter sanıyorsan sadece
yetmez olduğunu bil de
öyle hazırla bavulunu
bir sessizlik, bir-kaç parça iç çamaşırı
biraz da gerçek dünya al ve gel
istersen yüreğinle gel ama
kimliğini soyun da gel koynuma

Sadece inananlar yanılır
ben inanmadım bana
sen de inanma ki yıkılma
yıkılmayalım bulutların üstüne
acıları ve hüzünleri kanatlarına bıraktım kuşların
sen de öyle yapmalısın
kanatlarda hüzünlerle
kimliğini soyun da gel koynuma

bir kan gölü yeryüzü
içinde her renk beden
ve anlamı yok çığlıkların
bir bebek ve annesi olsa da hayat
biraz sonsuzluk bir parça suskunlukla
kimliğini soyun da gel koynuma

vahşet sen yaşamadığın sürece meşru
gözlerin görmediğinde yalandır
bu hayatın öznesini kaybet
ve bildiğin bütün kelimeleri
kimliğini soyun da gel koynuma

bir füzenin onbinlerce parçası var
ve yüreğinde parçalanmış cesetler
ağaçların dallarını kırma
sadece elinde bir çiçek
biraz da makyaj yapmalısın
ama sakın gülümseme
incinir mezarında ölüler
sus ve sustur bütün silahları
bir sessizliğini bir de yaşadığını sananları al
kimliğini soyun da gel koynuma…

renklendirilmiş bir oyunsa herşey
ve sadece sınavı veremediğinden
tüm yaşayan bedenler
sınav heyecanıyla füze sanıp dersini
atıyorsa dört bir yana
ve biz sadece rengimizden kotarıyorsak hayatı
üzerini değiştir ve rengini
ırkını, dilini ve umutlarını da
kimliğini soyun da gel koynuma

kimliğini soyun da gel koynuma…

25.03.2003 10:04