Yine boynu bükük bir şehir kaldı ardında
ve yaralı bir kalp
bıraksan hiç yağmayacaktı yağmur
oysa şehir de
çocukta hep gülecekti.
şimdi gidiyorsun,
ne zaman geldiğini bile fark etmeden
gidiyorsun
zaman kalmadı artık yeniden sevmeye
kendine iyi bak bahar
bir daha gelmeyecek kadar güzelsin bugün
ve merhaba hazan
yalancı hazanım
yıkılmış viran olmuş şehir merhaba
ayağa kalk çocuk
ona inat kalk ve �gül�
sakın, sakın arkana bakma
göreceğin bir şey yok
eskiden daha beter olacak burası
kırıklarını aldım hayatın
artığı yok
kendisi yok artık.
sordum çocuğa neden böylesin
“zalimin birine gönül verdim” dedi
kim bu, dedim
“ismini boş ver abi sonbahar de gitsin”
geldi ve geçmedi işte
adın ne, dedim
o hep “REM” derdi abi sende de
gözleri, viran olmuş şehirde, pusluydu
ürkek bir sesle
“hikayene isim vereyim mi?” dedi
daha fazla dayanamadı
diz çöktü ve bakmadan bana
“kırıkları bırakılmış bir hayat”
Dedi.

İskenderun – 28.08.2005