Benim de gönlümde umutlar vardı

Yüce dağ başına yağan kar gibi

Vücudum şehrini alevler sardı

Sanki yüreğimde ateş kor gibi…

 

ޞimdi perişanım ahlar peşimde

Gündüz hayalimde gece düşümde

Kızılcıklar açar her gülüşümde

Artık senle benim  işim zor gibi

 

Bilmesin kimseler vurulduğumu

Ardın sıra koşup yorulduğumu

Bu yüzden cihana darıldığımı

Düşürdün dillere zalim yâr gibi�

 

Gah aklına geldim gah-i unuttun

Ayazında benliğimi dağıttın

Ne duydun ne gördün ne de işittin

Kulakları sağır gözü kör gibi

 

Yeter artık zalim yeter ağlattın

Gül şenli ruhuma hicranı kattın

Kopardın dalımdan yerlere attın

Bahçende yetişen ayva nar gibi

 

Ozanca sarardım gül gibi soldum

Gün geldi saçımı başımı yoldum

Acı feryat oldum kör figan oldum

Bülbülün dilinde ah-u zar gibi

 

Ozanca/İzmir