Karanlik basti yol kayboldu
Güneşi örttü bulut
Beni derin sulara saldi

Islandim, üstümde
Gecenin elbiseleri
Görmedi beni kendi aynasinda
Yüzüne ay çarpti

Ben sularla kuşanarak
Bir kuşluk vaktinin kokusunu aldim
Geldigi gibi gitti akşam
Gitti bir iz bile birakmadan

Ey kalbimin defterini bilen avci
Duy içimdeki kirlangiç sesini
Ah bu ateş
Yüzümdeki toprak kokusu
Aczim çogaldi
Ey avci beni vur
Beni azalt
Ten bahçesinde
Can görünsün istiyorum

Yeni bir dag vurma kalbime
Cani şerh et
Seni giyinip
Öyle çikayim sabaha

Çünkü sen
Kalbimin topraginda yeşeriyorsun
Tenha bir bahçede seni örüyorum