Yaşanmışlılkarın ardından
Ürkek benliğimi korkutmadan
Yeniden sevmeye uğraşıyorum
Ayaklarım takılıyor
Kurumuş gözyaşlarıma
Dikenli teller
Gözlerimi yakıyor çoğu zaman
Güneşe bakamıyorum artık çıplak gözlerle
Ve eskisi kadar masum değil düşüncelerim

Yaşadıklarım
Kaybettiklerim
Ve kazandıklarım var elbet…

Bir kedinin
Uçuşan bir kağıttan korkması gibi
Kendimden korktuğum zamanlar
Olmuyor değil

Yanılgılarımın aynasında
Kendimi ve hatalarımı gördükçe
Daha bir sağlam basıyorum
Altımdaki yuarlak dev nesneye
Hiç görmemiş olsamda dışarıdan
Bilirim,
Mavidir bu gezegen
Rüyalarıma saplanıp kalmış martı kanatlarının
Altına sığınan deniz parçaları gibi
Ve bildiğim birşey var!!
Hiç bir zaman küsmediler martıla bana
Onlara simit atmadığım için..

26.04.2000 14:50