Sanki âşık gibiydi,
Alabildiğine mavinin içinde bir tek martı.
Ölümüne uçuyordu:
Aşkının ölümüne maviliğinde.
Her seferinde haykırıyordu aşkını,
“O” ise sanki aşkına inat
Paylaşıyordu herkesle bütün mavisini.
Engin sulardaki bir dalga kırıklığındaydı,
Mavi gözyaşları bile martının…
Geceleri bir fener ışıltısında,
Gündüzleri bir şehrin buğulu dumanı altında,
Bir okyanus gibi sessiz bir yakarışla;
Aşkını anlattı, mavisini,
Kayalıklardaki deniz kızlarına…

26.10.2001