İstasyonların kaderidir ayrılık
Ne bir gölge ne de nefes
Zamana borçludur kaldırım taşları
Ve saatler boyu yankılanan

İnce bir sızıdır hasret
Çok uzak diyarlarda
Belki tanımadığın birini beklercesine
Elleri iki yanında
Hüzünlü
Ceketinin astarına filketeyle tutturulmuş harçlığı
Taşranın çatık kaşlı
ezgin bakışlı
Bir tomurcuk umududur Mehmet

Nasır tutmuş elleriyle
Saramaz içindeki yarayı
Bir zelzeledir sallar yüreği
Taş üstünde taş kalmaz
Ve toprağın kızılına boyanır umut
Kanın sızısına…
Çiçeğe durmuş dal gibidir
Yaralı kuşlar gibi can çekişir
Ve alaca bir şafak vakti
Gül doğurur yurduma…
Uyanır uykudan Mehmet
Kahır çeker tetik çekmez elleri
Usul usul akan bir deredir
Mehmet yıkar,
Yur,
Avutur bedenini
Toprak gebedir
Mehmet telaşlı
Ve derman avuçlarının içinde tuttuğu
Bedeldedir…