mezarları sevdirirdin hep bana
mermiden gülüşün vardı senin.
seccade koltuğumda öksüz,
dualar korkaktı yüreğimde.
yönünü bilemeyen,
sarhoş anılarla yaşarken,
düşlerimde hep,
mermiden gülüşün vardı…
tanrı çizmiş bıçağıyla,
kaderimi alnıma.
kaçak bir mahkum sayarak beni.
kalabalıktan biri olsam da,
gösterir parmaklar korkarak beni.
geceler boğazıma geçirmiş pençesini
geceler: karanlık gözlerle
mermi kusmakta
madeni hıçkırıklar
kaçırırken uykumu,
tanırım seni ey ölüm
saklanma…
mermiden gülüşün vardı senin…
gücünü
öfkemden alırken,
hayat sahnesinin yalan dostları,
yalnızlığım; hayatımın tek sırdaşı,
seni de kaçırır,
bu gürültüler…
volta atarken paranın yoldaşları,
kanaryalarsa hapiste.
seslerine takılmış kirli bir çığlık,
yakıyor mazimin mutluluğunu
gel artık usandım,
saklanma ey ölüm
mermiden gülüşün vardı senin…