Seni en çok ben anlarım
O kara boşluğa düşünce
Uçuşurdu kollarımdan kanlarım
Beni genç bir ölüm yaktı
Ve ayrılık sevgiliden
Ölümden de zor
Düştü yüreğime kor
Bedenimi ateşlere bıraktı

Uçuşan yalnız kanımız değil
Kanat çırpan hassas aklımız
Bu yüzden kalmadı gizli saklımız
Sınırlar içinde gidip gelen
Mey Ziyâde sen ve ben.

Kozludere/Maraş – 13.07.2004