Miniğime…

Sanki her şeyi ters gibi.
Bazen de çocuksu.

Ters dedim ya;
yumruğundan büyük kalbi,
elleri küçücük…

Bazen çölde üşür insan,
Gülüşü yorgandır onun,
İçi tüylü, sıcacık,
Hayatı sevdirir bilinçsizce…

Talihi bazen kara olsa da
saçları gibi;
Gözleri yeterdi gülmeye.

Üzülürse çok dağlar yıkılır,
Haberi yok ki miniğimin,
Kardeşimsin işte, kıyamıyorum…

İstanbul – 11.08.2005