her kalabalıkta bir eksik sen
sokakların cümbüşünde sus oluyorum
anaformuş kıyametmiş tufanmış
yıkımlarından kurtardıkça düş’ünü
günler duruyor ben geçiyorum

tenine vardıkça nar buzul, ben yanıyorum
bir kuş ötse kır kokuyorum
kanat çırpan sevincim yüzünden
sana giden her yolda
çiçekler duruyor ben açıyorum

zirve düşkünü eski yenilgileri
düşürüyorum önümdeki kuşluk için
dudaklarıma yeni gülüş boyuyorum
ne varsa yüklendim gözüme
yüzün duruyor ben geliyorum…