“Sensiz yüreğim bir Kerbela olur
İçimde binlerce Hüseyin ölür”

Gönlüm karardı yine sarardı hayal dünyam
Akşam vakti denizde batan bir güneş gibi
İçimde bir kıvılcım alev aldı derinden
Yaktı umutlarımı kavurdu ateş gibi

Sevgimi buket yapıp gönderiyorken sana
Kutsal bir sevda günü.. yeni bir heyecandı
Sözlerin hançer gibi.. mesajın buz gibiydi
Anladım bu zamanda aşklar dahi yalandı

Ne bir dost ne bir kardeş.. ne sevda kaldı şimdi
Özlemini duyduğum o uzak diyarlarda
Bir nazlı gülüm vardı.. O da yok olup gitti
Gülşenim öksüz kaldı şimdi hatıralarda

ޞiirlerin rengini bir gün çözersin elbet
Her mısrada yeşeren bir çiçek olduğunu
“Gül Endam”ı bulutun gölgesinde bırakıp
Bir akşam güneşiyle nasıl kaybolduğunu

Ben bir şairim gülüm.. şairler şiir yazar
Duygular olmasaydı şiirler de olmazdı
ޞairlere senin gibi güzeller mezar kazar
ޞiirler olmasaydı şairler de olmazdı

Geceleri gündüzden ayıran kara değil
Aydınlıklardı gülüm.. ışığı aldın benden
İçimdeki acıyı verseler insanlara
Dayanmaz hiçbir damar.. kan akar her bedenden

Benden bir haber bile alamazsan gün gelir
Unutma sevgi düşüm bıraktığın yerdeyim
Eşkiyalar ölürse dağlar öksüz kalırmış
O dağda nazlı bir gül açan bir kabirdeyim

ޞimdi senden geriye sararmış bir gül kaldı
Onu da ölene dek sevip sevip koklarım
Bir sevda masalıydı.. bu şiirle son buldu
Sevgimi yüreğimde ömür boyu saklarım

Senden başka bir aşkı artık tatmamak için
Aşkıma zehir döküp öylece içeceğim
“Elveda Nazlı Gülüm.. Elveda kır çiçeğim
Bil ki seninle doğdum, seninle öleceğim”