Hani! Gönlüm aşik idin bir zaman,
Davasiz, dalgasiz durgunsun şimdi..
Ey şair ruhlu yar, Ey kemter ozan
Aruzsuz, vezinsiz solursun şimdi..

Nicedir mecalin, neyin var bu gün?
Rüya mi gerçek mi nedir gördügün..
Görenler zanneder derdin kirk dügüm,
Dügümsüz, ilmeksiz baglarsin şimdi…

Gür sesli saz idin sirma tellice;
Bir türkü söylerdin sen ahenklice..
Bugulu gözlerin islak nemlice,
Leylasiz, Mecnunsuz aglarsin şimdi..

Yunus idin Tabtuk kapilarinda.
Yusuf idin aşkin kuyularinda.
Poyraz eser idin rihtimlarinda.
Ahdsiz, amansizca suskunsun şimdi..

Karac’oglan idin Veysel’e koşan.
Köroglu olurdun Çamlibel aşan.
Bu sen misin miskin miskin dolaşan.
Hirkasiz, himmetsiz yaşarsin şimdi..

Gülistan da güldün yaprak açardin,
Ari gibi çiçek, çiçek uçardin..
Eyüp gibi dertli, düşkün naçarsin
Devasiz, dermansiz yatarsin şimdi..

Aşik isen hakka susamazsin sen
Aşk elinden uzak kaçamazsin sen
Kirip dertli sazin atamazsin sen
Usulsüz, uslüpsuz çalarsin şimdi..

Çaglarim der çaglamadan akilmaz
Akmayan pinardan suyu alinmaz..
Kader deyip yan gelip de yatilmaz
Boransiz, bulutsuz çaglarsin şimdi.

Amsterdam – 14.08.1999