Gece vurmuş uykuyu gözlere
Ay kapatmış ışığını gökyüzüne
Rüyalara girmiyor artık
Bir esmer güzeli…
Aşk, hasretmiş kıza; oğlan bilmiyor
Hayal düşmüş suya
Derinlere inilmiyor
Çıkarmak isteyen kim
ޞimdi kalpler böyle şeyler bilmiyor.
Masallarda kalmış iki sevda
Para sesinden başka ses işitilmiyor…

Horozlarla uyanmak mazide kaldı
Kuş cıvıltıları yok
Köpekler bile artık havlamıyor.
Taş plaklarda takılı kalmış klasik müzik;
ޞu heykel “Dede efendi” den aşina sanki
Onu dinliyor…
Köşe başlarında bekçi düdükleri
Odalara sesleniyor
Korkular belik pürçük
Kaçışmışlar kaf dağının ardına…

Ak memesinden süt emzirir çocuğuna bir ana
Hormonsuz büyür dalında tomurcuk
Takvimlerde rakamlar mı şaşırdı
Yoksa benim kafam mı…
Nerden geldi yine aklıma çocukluğum!.

Bir deniz dalgasıyla gidenler geldi
Lodos tuttu ellerimi bırakmıyor.
Sevgi dallarda çiçek
Beklemek tomurcuk
Zaman gözlerimde yorgun;
Ben olamam ki senin gibi, a çocuk…
Sene ikibiniki aylardan ekim
Gidemem ki ben o kadar sene geriye
Keşke gidebilsem…
O zaman gösterirdim sana;
Dalı-çiçeği-sevmeyi
Bir anne memesinden akan sütün
Sıcaklığını, mutluluğunu
Nasıl emildiğini.

Ama hiç beceremedim şimdiye dek
Gülmeyi-ağlamayı-sevmeyi…
Ben unuttum çocukluğumu;
Sen de zaten bilemezsin
Tomurcukken ölmeyi…

Gaziemir-İzmir – 07.10.2002