Ben küçükken, bazen soruyorlardı:

Düşünmeden "Ne var bu kitaplarda?"

Aslında, bilmeden üzüyorlardı

Nedense, cevabı yok hatırımda.

Elimdekiler aydınlık anlardı

Yarınla bugün, dündü yazılarda.

Doluyla kar yağsa, gönlüm bahardı

Lale, sümbül açardı duygularda.

Okuyana neden gülüyorlardı?

Bu etmektir hep, cahilliğe veda.

Yapılana dudak büküyorlardı

Onlar iken, acınacak durumda.

Anlamsız tükenen vaktin feryadı

Sokakta veya o ufak odada,

Sessizce kulaklarımda çınlardı:

Koşmalısın bilgiye şu dünyada.

Yaşamdan iz taşır kitabın adı,

Göz atmazsan içine etmez fayda

Eser; düşüncenin iki kanadı

Hoşgörüdür ülkeler arasında.

Böyle çıkar nefes almanın tadı

Kelimenin ışığıyla akşamda.

Kırılır umutsuzluğun inadı

Kaybolur o güzelim satırlarda.

Geçti günler, yıllar takvimde kaldı

Yanar içimde hiç sönmeyen sevda.

Daima uyanık duran sabrımdı;

İnsanlığı ararken sayfalarda.

Bayse Hatipoğlu