Düş ve gerçek, sonsuzluğun içindeki olagan sondur.Hayat, olabildiğince telaşlı ve sessizdir,
insan neden var olmadığını anladığında.Birbirinden ayrıymış gibi görünür siyah ve beyaz oysaki içlerinde saklıdır gizleri.Aynalarda görünen sen değilsindir.
Kalbindeki umut kırıntıları ölümsüzlük korkusundandır.
Geçmişin gözyaşları gibidir damlalar sınırsız deniz içinde.
Kırılgan, saydam, yorgundur ayak izlerin.
Ait olmadığın kainatın bekçisi olursun.
Karmaşalar kurtuluş gününün habercileri gibi seni kovalarlar.
Senden uzak bana yakındır.
ޞimdi hiç yoktur.
Olan her için sen bir hiçsindir.
Başlayıp bitiremediğin kitaptır o.
Sevip söyleyemediğin aşktır o.
Hep gözlerinde saklı kalmak zorunda olan acıdır o.
Renklerin kendi benliklerini koruyamadıkları yerlerdedir o.
Kaybolmuş ruhlar denizinde bir fenerdir kimi zaman.
Benimle doğan seninle büyüyen bizimle ölendir o.
Kağıt düşleri biriktirdiğin resimlerindir o.
Gerçekte o bir parça sen bir parça ben…