Bir gün kordudan korkmayı başarabildiğinde
Ve korkusuz ecele başkaldırabildiğinde
Bir gün, gözyaşlarını birileri görsün diye ağlamaktan,
Sesini birileri duysun diye haykırmaktan vazgeçebilip
Çaresizliğin acısına meydan okuyabildiğinde
Ölüm korkusundan da korkmayacaksın
İşte o an ölüm inim inim inleyecek
Ve o an ölüm bile ölecek işte…

İçindeki ben duygularını,
Akıldan dile dolanan yılan gibi yalanları
Sevgi sevgi ışıldayan gözlerde bir ihanet itini
Sonra, sevgi olmalıyken aptalca inatları,
Korkunç hırslarını öldürebildiğinde
Ve birgün
Seni düşündükçe acı içinde kalanlara
Neler çektirmiş olduğunu hissedebilip
Değerlerin gerçek değerlerini de anlayabildiğinde,
Ölüm korkusundan korkmayacaksın
İşte o an ölüm inim inim inleyecek
Ve inan ölüm bile ölecek işte…

Sabrında bir sabrı var ve biter bir gün
Kalabiliyorsan sevgiyle kal, sevgide kal
Bir zamanlar en mavisi hayallerce
ޞimdi güneşin çatında bile karanlığım
Adını adımdan çalanım
Ölümü bile inim inim inleten
Ölümü dahi öldürenim…

İskenderun – 2003