bir gece gelirse vakitsiz, ölümün kaçınılmaz çağrısı
elden gelen yok, kabul edeceğiz
o an’a nasıl gelmişiz habersiz
bir an bunu aklımızdan geçireceğiz

gerilecek vücudumuz bir ip gibi
hissedeceğiz onun soğuk nefesini

buğulanırken yorgun gözümüz, akacak bir damla yaş,
akan bir damla yaş okyanus olacak yeni ufuklara.
ölümün soğuk nefesi ise rüzgar yelkenimize,
yelken, gerilecek götürecek bizi bir bilinmezliğe.

hayat! kafesinden uçan kuşun sevinç çığlıkları
ölüm! tek bir kelime söylenmeden edilen bir veda bazen

İzmir – 11.09.2005