uzun yollar tükettim bugün yorgunum
ne kadar gülsem bile bil ki durgunum
anlaşılır ki buralarda sürgünüm
dolaşırken ömrün caddelerinde

her canlı kelimede ben ölüyorum
sular sel olup aksa ben kuruyorum
sanki büyük bir çığlık duyuyorum
yok olurken karınca nefeslerinde

zulüm beni okşamaya heveslenir
ölüm ki öldüm diye seslenir
gülüm bile dikeniyle ıslanır
yanarken ben suyun ateşlerinde.

ağlayan buluta gözyaşı oldum
dikeni gibi battım gül gibi soldum
nerde ki ben sonun sonunu buldum
ararken sonsuzun ilk demlerinde