Bir yudum zehir gibi indi yüreğime
Öldürmedi…
Süründürdü…
Bir avuç dolu kelebekler kalbimde
Bir sürgün yaşamışım onun izinde
Aradım, en huytu köşelerde
Bulamadım…
Ararken neler çıktı önüme
İçi boş değersiz ne insanlar
Yine yıkılmadım…
Gücümü olmayan sevgimden aldım
Kimse ezemedi beni ayaklarının altında
Hiç bir kimse görmedi gözyaşlarımı
Gizlice ağladım gece vakti
Yağmurlu, rüzgarlı ne gecelerde
Kim anlayabilirdi beni
Kim derdimi sarabilirdi
Kim olabilirdi merhem
Derdime derman
hep yeni yaralar açtılar
Daha ne beklerim ki
Ana, baba, abi, kardeş kim gelebilir ki
Kim sorar hatrımı
çok uzaklarda
Seni beklerim
Adını bile bilmediğim SENİ
Sadık yarimi
Yıllar da geçse
umudumu asla
asla yitirmiyeceğim