bu şiiri ben yazacaktım
inan sevgilim,
benden önce davranmış
Cahit Sıtkı.
neyleyeyim,
dargın değilim ona
aşık olan bir ben miyim?
yine de bu şiiri
ben yazmalıydım.
tüm hislerimi yazmış,
bir şey kalmamış bana;
“desem ki sen benim için
hava kadar lâzım
ekmek kadar mübarek
su gibi aziz bir şeysin”
ben şimdi ne yazayım
bunun yerine
ya şuna ne demeli;
“ve neden sonra
tekrar duyduğunda sesimi gök kubbede
hatırla ki mahşer günüdür
ortalığa düşmüşüm seni arıyorum”
yazamasam da böylesine,
her akşam bunları sana
bu otel odasından
defalarca okuduğumu bil,
ve inan sevgilim
aşkım onunkinden az değil,
ancak
şairliğim bu kadar.

Malatya – 2006