gölgeler arasinda beyaz gölge olmak istemiş
yilgin agaçlar arasinda selvi olmayi özlemiş
hep dimdik ayakta kalan
bir o kadar tüm ormana dolan
baba olacagim demiş
kendi babasini çok sevmiş
itiraf etmesi otuzyedisinde bile zor
ama topragini sevgiyle beslemiş
yillarca çatişmiş selvi kendiyle
dallarini kirdirmiş sagda solda
gölgeler arasinda kaybolma korkusuyla
bi o kadar topragina sarilmiş
güneşi varmiş belki suyu da
ama hiç beslenememiş
yeşermek isterken delicesine
gölgelerle yetinmiş
bir gün ormandan geçen ilik rüzgara
çaresizce yapragini vermiş
kopmak da varmiş dalindan
ama selvi olmak gerekmiş
rüzgarin getirdigi ilik nefes
tüm damarlarina bezenmiş
gölgeleri terkedip
ilk kez güneşi keşfetmiş
suyunu kana kana içmiş
ama susuz kalmaktan hiç bu kadar ürkmemiş…