Bir yanım gök, bir yanım toprak
Bir yanım kor ateş,
Bir yanım kıvrak
Oy anam
Ne menem şeydir
Acı1ar
Gömüp gömüp de
Ardından bakar

Gözlerin var ya anam
Gözlerin
Geçmişe bakar
Gözlerin şimşek çakar
Yaşarken yitirdiği oğul
Yad ele verdiği kızı için
Yatırlara adak adar anam

Bir telefon telinde eli
Bir belinde
Gözler ufukları tarar
Anam ses olmuş
Kulak kirişte
Gözleri dalar

Her kapı çalınışında
Her kuşun kanat çırpışında
Her baykuş ötüşünde
Üç kez önü mü uğursuzlukmuş-
Tahtaya tak tak vuran
Rüyaları hayra yoran
Bakışları yürek olmuş
Doğum sancılarına yatar anam

Uzak diyarlarda hasret çeken
Sabahın alacasında
Yitip giden insanlar
İnsancıklar için
Yüreğimde
Yüreğinde mum yakar anam

Bir yanı ağrılardan tutuşmuş
Ak saçları tülbendinin kıyılarına uçuşmuş
Kendinden önce gidene
Göçüp gidene
Zamansız gidene
Ağıtlar yakar anam
Yollarına bakar

Kimse duymaz çığlıklar atar
Sessiz ve derinden
Hep yaşamı çoğalttın
Ömrünün gelgitlerinde
Acıları katık yaptın sofrana
Düşlere savruldun anam
Sabırla bilenmiş
Acılarla örülmüş
Besmeleyle işe koyulmuş
Uyumayı unutmuş göz kapakları
Çağıldamaya utanan nehirler gibi canım
Hep gözbebeğine akar.