Bir sevda masalıydı aşkları,
Zincire vurulmuş yürekleri, çölde kavrulmuş duyguları,
Rüzgarda savrulmuş ihtirasları vardı.
Sanki yıllar öncesinde birbirlerini bulmuşlardı
Birbirlerine kenetlenmişlerdi, tüm benlikleriyle.
Konuşmalarına gerek yoktu, birbirlerine dokunmaları
Yeterdi.
Yürekleri aşklarından da büyüktü
Birleştiğinde ellleri, hiç ayrılmak istemezdi
Gözlerindeki ışık bir güneş kadar sıcak ve aydınlıktı
Ama bir hüzün vardı gözlerde sevgileri hep yoksun
Hep eksikti, doyasıya değildi
Gerçekler ne kadar yakınsa onlar hep uzaktılar,
Zaman zaman yaşadılar yüreklerinde gerçekleri
Ama hep sevdiler hep sarıldılar birbirlerine sıkıca.
Hiç yaşamadıkları ya da unutmuş oldukları sıcaklığı
Yaşadılar bıkmadan usanmadan.
Gün oldu, sarhoş oldular, gün oldu ağladılar
Bir deniz kenarında birbirlerinin gözlerine bakarak
Oturdular saatlerce.
Bir bankta uyudular sabahın ilk ışıkları vurdu
yüzlerine.
Gün boyunca düşündüler birbirlerini
Hem biraz uzaktılar, hem de çokça yakın
Her gece yeni sabahlar getirdiğinde hep yürekleri birdi.
Kendileri her dakika birlikte olmasalar bile
Uyuyamadıkları geceler, gördükleri rüyalar hep birbirlerinindi.
Çılgın bir rüzgar gibiydiler, ne zaman nereye
Savrulacakları ve ne zaman duracağı belli belirsiz
İşte öyle bir sevdaydı aşkları
Sonu belli olmayan…