Ümitlere bağladığım ömrümün kalanını
Uğruna gereksiz dökülmüş yaşlarımı
Belki de yalan dünyanın hatırını
Kıramadım da öyle sevdim seni

Bir nefse uydum da işledin içime
Kapılmışım nasıl da dünyanın gidişine
Belki de yalnızlığımın kadehine
Kaldırdım da öyle sevdim seni

Güneşte akseden teninin seyrine
Ellerinden aldığım aşkın ateşine
Belki de masum küçük bir buseye
Yanıldım da öyle sevdim seni

Unutamadığım bir damla gülüşüne
Alınca sevinçten çırpındığın hediyeme
Belki de yollarımı hevesle gözleyişine
Aldandım da öyle sevdim seni

Geceleri korkuyla girmene düşlerime
Gündüzleri hayallerimi süsleyişine
Bensiz belki de bir an geçirmeyişine
İnandım da öyle sevdim seni

Zonguldak – 27.02.2006