Bir umut
Depremden öte
Bir yürek
Volkandan öte
Bir sevgi
Ateşten öte
Ayrılık
Ölümden öte olanda
Kader/de desek adına
Bu gönül artık aldırmaz
“Sil gözlerini Pamus
Bu yağmur toprak kaldırmaz”

Dualarım ıslandı yine
Hayallerim üşüdü
Sesime
Yağmurlar yağmış gibi
Yüreğim
Tipide kalmış gibi

Düşen her bir damla söndürür beni
Baharsız her mevsim öldürür beni

Yaralı kaldıkça serüvenciler
Ne doktor gelir kurtarmaya
Ne de bir melek can almaya
Sabretmek ilaçtır bazen
Bazen de beklemek zamanı
Limanında sonsuzluğun

Hayırsız her sebep söndürür beni
Sebepsiz her “Hayır!.” Öldürür beni

Dar geliyor sözcükler yüreğime
Zor geliyor tavusların gerçeği
Bilir ki kırıktır kanadı
Yine de vazgeçmez gökyüzü sevdasından
Dener her defasında uçabilmeyi
Gömülüverdikçe topraklara

Kanayan her kanat söndürür beni
Yıkılan her umut öldürür beni