Burası papazın bahçeleri
Acıdır öyküsü bu yıkıntıların
Bir yiğit bir güzele meyletmiş
Güzel, güzel ama neler neler etmiş

Bir nehir akarmış bahçelerin arasından
Suları aşka çağlarmış
Sevenler hep burada buluşur,
Burada gülüşür, burada ağlarmış

İklimi hep baharmış
Hep yemyeşilmiş sevdalar
Gökyüzü hep masmavi
Salkım salkım üzümler aşkı sunarmış

Murada ermek isteyenler beş para atarmış nehre
Sonunda gülermiş; her seven, her çehre
Ama bir gün yiğidin sevdiği gidince
ޞaraba vurur olmuş gündüz gece

Sararmış birbir yeşiller
Kararmış gökyüzü, kar boran olmuş
Sevenler artık uğramaz,
Kervanlar yol değiştirir geçmez olmuş

Çatık kaşlar, durulmaz gözyaşlar
Yiğit sonra virane olmuş
Kurumuş nehir, kurumuş bağlar
Pazazı andıran saçlar yiğit virane olmuş

Güzel çekip gitmiş ellere
Adı papaz olmuş yiğidin; düşer dillere,
Sindiremez bu ihaneti bir kibrit çakar
Bağı, bahçeyi, kendini de yakar.

İşte böyle hazindir öyküsü,
Burası: Papazın bahçeleri.
Öyle bakmayın! Ne bağ var ne bahçe,
İşte budur sevenlerin öyküsü