Ezelden gelip ebede gitmek
Hergün hergün eriyip, kül olup bitmek
Bir gün değil sadece, her zaman yitmek
Acı verir, istemese de, insanoğluna…

Hep hatırlanmak ister iyiliklerle
Herşey tamam ama iyilik nerde?
Düşünür bir an, kendinden geçer
Acı çeker, yıkılır, kalır olduğu yerde…

Anlamış, hayatta en mühimi sevgiymiş
Zaman çoktan geçmiş, bunu bilmemiş
Çeki düzen verip kendine gelecekken
Ah u vah etmiş ama iş işten geçmiş!

Erzurum – 23.02.2007