İçimin kumarbaz saflığı şimdilerde İstanbul
Hangi sokağında bıraktım kendimi ben bile unuttum
Ellerime baktım çoktandır cam kırığı varmış meğer – avuçlarımda
Yüzüme dokunduğumda anladım.

Ters-düz ettiğimde kendimi gördüm ki
Çok kez cinayet işlemişim içimin dar sokaklarında.
Benim hayatım ve benim ölülerim.

Sahi ölülere tuz basılır mı?

Yarım kalmışları bunca sevmezken
Sen neden bu kadar yarım kaldın ki bende
Saat erkendi de biz mi geç kalmıştık camdan mezeliklere.

Hep merak etmişimdir mumya mumdan mı yapılır,
Bilen var mı aranızda?

Transparan hüzünler gelip geçiyor içimden
Dün gece de kumarda annemi kaybettim
Kendime dokunabilsem söylemeyecektim ama
Kaçarken repliklerimi de düşürmüşüm ceplerimden.

Hem bir insanın kaç cehennemi vardır ki zaten.

* poesia infernale: italyanca cehennem şiiri.

Japonya – 2003