I

“Saki ޞarap sun, beni de unutma” Hafız böyle diyor
ޞiraz’da, gül altında, “aşk kolay göründü, oysa çok zor”
Bir cezayir menekşesi senin aşkın, uzakta ve elinde değil.
Ey kör Gel de açıkla şimdi sana nasıl kolay görünüyor?

II

Uyanıyor yeniden gül farkında mısın?
Uyanıyoruz yeryüzünü okşarken parmakların
Sen bir ağaç olmanın önsezisiyle yeniden
Ve ben gövdene yeniden rüzgar olmanın.

III

Bir şiir ülkesi olan yüzünü sevgilim
Sözcüklerin ordusuyla kuşatıp fethettim
Benimle dile geldi senin eşsiz güzelliklerin
Seninle bundan böyle şiir sultanı benim.

IV

Yazıldı benim gibi bir çılgının tapusuna
Senin güzelliğinin olan ülke ve koca dünya
Öylesine zenginim ki kıyamıyorum
Elim varıp bir tek pulunu harcamaya

VI

“Ölesiye yaşadı” dedi Can, gidince Yılmaz
“Nazım da öyleydi, başka türlüsü bize yakışmaz”
Öylesine ölesiye sevdim ki seni, ben gidince,
“Aşktan öldü bu çocuk ta” diyecektir, hic şaşmaz

Kaynak: İki Irmak Arası