Duygu’ya

Bu defa son…
Son kez dökülüyor mısralar senin adına
Ve kalemim son kez ağlıyor senin için
Bundan öte ne yapabilirdim ki sanki?
Yaşlar artık başkası için boşalıyorken gözünden
Ve ağzında artık sadece onun adı dolanıyorken
Unutmaya çalışmaktan başka ne yapabilirim ki seni?
Onunla doluyorken her düşün ve onu mırıldanıyorken
Söylediğin her şarkın
Mutluluğuna sevinmekten ve halime acımaktan başka
Daha ne gelir elimden?..

Onmayan bir yara olarak kalacaksın şimdi içimde
Ne parlak nur damlaları örtebilecek seni
Ne de İlhan Sefa’nın kutlu ezgisi dindirebilecek acını gönlümden
Ve sen halinden memnun, mutlu hayatları yaşarken
Ben takvimleri sayacağım hasretimin yaşını bulmak için
Her adını duyduğumda kanlar boşalacak belki sağnak sağnak gözlerimden
Ama sen bilmeyeceksin, hissetmeyeceksin
Ne senin haberin olacak, ne de başka kimsenin
Sadece ben yaşayacağım bu yangını içimde
Yalnız ben tutuşacağım, ben buluşacağım yalnız göklerle
Ve tekrar şiirler dökülmeye başlayacak
Ama mısralar bu kez ikimizin adıyla bezenecek
Ya İlhan Sefa anlatacak bu sınırsız aşkı dünyaya
Ya da kimbilir kim yazacak bu destanı kalem kalem
Ama yok, inan ki yok
Perestişkâr son mısralarını yazıyor sana
Bu mısralar… Son verdi adını anmaya…

Marmaris – 08.08.2005