Asmış ceketini yıldızlara
Bir elinde kalem var, bir elinde hüzün.
ޞaşkın bakıyor
Hangisini sürse beyaz sayfalara
Kan fışkırıyor…

ޞiir bakışlı çocuk
Sırtında mavi gocuk.

Bir kenarda üşümüş…
Hüznünün başını okşuyor usulca
Kalemi çoktan düşmüş…
Gözleri deryalarda
Yüreği hülyalarda…
Bulutlarla dövüşmüş…
Islanmıyor yağmurlarda!

ޞiir bakışlı çocuk
Nereye bu yolculuk!

Rotasını çizmiş yalnızlıklara
Dümeni kırsa sağa sefalet
Sola kırsa felaket
Geriye dönülmez bu deryada!
Eyvah ilerde hüzün korsanları yol kesecekler
Kesin yenileceksin kavgada!
Hüzünsüz ne yaparsın düşünmeyecekler…
Hüznünü gasp edecekler sonunda!

ޞiir bakışlı çocuk…
Gözleri boncuk boncuk…

ޞimdi yitik bir kentin etkisiz elemanı
Ne elinde hüznü var
Ne kan kusan dolma kalem
Bakışları bir şiire ram oldu olalı
Gözleri de bir âlem…
Sen! Bu kentte kalalı
Bir deliye daha kavuştu sokaklar
Hayat çok mu dar?

ޞiir bakışlı çocuk
Burada neden durduk?!!

İstanbul/Kartal – 25.09.2007