Sanki bir alev tutuşur,
Bilincimin altında.
Nerden çıktığını,
Tam anlamadığım bir kıvılcımla.
Bazen kıvılcım söner gider!
Bazen de alevler, alevler ruhumda.
Neden söner, neden alev alev olur,
Hep düşünmüşümdür.
Yanıtı belki de
O anki yatkınlığımda…
İşte, o alevlerden şiir örülür.
ޞiirse,
Yandığımın, görenlere görüntüsüdür.