Ne gamlısın ey gönül,
Kurumamışken daha taze gül
Bülbül olup sürdün kendini gülistandan
Acılar bizi bulsa da anı yaşa
Gün olur hayat biter bir seferde

Daimi güller açsın yaralı suratında
Belki umut verir yeni gün kanlı safağında
Umudun ayrı bir şifa olur gizli yarana
Esip çoşarsın şükredip yaradana…

Son söz söylendi ayrılık gerek
Zugo sana dar gelir bu ağulu yürek….