Ümmü Mektum gibi bekliyorum gelişini gözlerinin.
Hayallerim meydanda, haydi dön artık Rüveyda.
Dön ki, bu kalabalıklar yok olup gitsin arşında.

Rüveyda, bir salı sabahı gibi kalabalık yüzün.
Ne yana baksam Sen, kuşatmışsın arşı.
Bir omzum askıya alınıyor bu yüzden.
En dar geçitlere sığdırılıyor kalbim.
Hani bana ettiğin kelimelerde samimiyet, mutluluk.
Zira dolandırılmışsın Sen Rüveyda.
Yalan, mahşeri bile yıkan bir avuntudur.

Mahşer gibisin. Ve rüyaların,
içine düşülüp de çıkılamayan kazanları andırır.
İşte bu yüzden sırrına dayanamıyorum.
Gözlerinin buğusunda kandıkça her sabah
Seni şekilden ve şarkıdan uzak bir tefekkürle anamıyorum.
Ne yazık!
Her sabah pencerenden bakıyorsun ama gönlünü alamıyorum.

Rüveyda,
Her devresinde Sen olsun isterim şiirimin.
El değmesin ellerine, böyle isterim.
Paklığında yıkadım ellerimi, işte bu yüzden temizdir şiirim.
Olsun, varsın Sen gelme, istemem gelişini.
Rüveyda, sakın şiirimden bir yere gitme.

Baktım, her yerde Sen varsın.
Senin sesinin çınlamasıdır şu doğanlar.
Sırf Sen varsın diye yaşıyorumdur, sırf Sen varsın diye şarkılar.
Seni kimse böyle övmez ama evet Sen varsın.
Hiçkimse için yer teşkil etme. Varlığımın mahyası Sen
Gözlerimin firakısın. Sen, Rüveyda.

Bir şiir aldım bak Meleklerin ellerinden.
Bunu da kıblegahında yıkamışlar Allah'ın, çok şükür.
Anlarım Seni belki, beni sevmeyişinden doğdu bu hüzün.
Bekliyorum Seni Rüveyda, anla..
Aşkı anlatmalı bütün satırlar belki.

Elimi tut.
Gözün gözüme değsin.
Belki böyle anlatabiliriz aşkı.