öyle yalnızlıklar gördüm ki senden önce
hiçbiri böyle yaşatmadı kendini
acıtmadı, gecelerce ağlatmadı.
Ve ben böyle ıssızlığın çığlıklarını hiç duymadım
her sesi sana yordum, her rengi sende buldum
seni aradım, duyduğum sesle avundum ama yine yoktun
ve sabahlar,
gecenin teslimiydi belki de, acısıydı tüm tesellilerin
belki de hesabıydı geçmiş koca ömrün
rengim siyahtı, hayat ise senin ödülün
aklımdaydın yine o sokaklarda gezerken
evet belki de sarhoş oldum gecelerce
bir su damlası gibi koca denizlerde
ya da bir kum tanesi yalnız kumsallarda
dilimin ucunda hep sen ama yaşadığım hayalin
sevda kocaman bir yalan dillere düşen bir ateş belki de
yüreğimi koydum sana ben tüm benliğimle
derinden öyle yırtarak öyle sırılsıklam
çığlık çığlığa aşık oldum sana ben
hayatımı sana verdim, öylesine değil erkekçe
doğmamış çoçuğumuzun adını koyduk
her yağmurda onu andık seninle
sen, sen öylece yatardın omzuma
tüm dünyaya küser ikimiz de belki
ölürdük o anda ama sen unuttun şimdi beni
verdiğin sözleri, ne o yoksa ağladın mı
ağlama ben sana hala vurgun hala aşık
hala sana ait ve verdiğim sözdeyim hayata dair
ölmicem ayrılmıcam hayattan sana söz verdim
ama sorma sakın
aslında o an öldüm o son bakışınla
vurdun beni hayata bağlayan herşeyi kopardın
mezarıma bakıyorum, son kurşun silahımda
boynumda vebalim gözyaşım hala yanaklarımda
dönmezsin bilirim bedenin ağır kalır yaşamda
belki de gitmeliyim şimdi bir daha doğmamak üzere
teselli rakı şişelerinde değil resminde değil
bilmediğim bi yerde, şimdi oraya gidiyorum bebeğim
tutamadığım sözümle bulamadığım kendimle
ağlamadan yine erkekçe ölüyorum
zaten ölü olan ruhum bedenimi de çekiyor içine
sus sakın ağlama çünkü ben yine sana aşık
yine vurgun yine seninim.