Ayrılığa vakit ayırmadım.
Sahilde taşlarken denizi durgun ellerin,
mavilerle gönderdim yorgun gözlerine geleceği.
Deniz yıldızlı yüreğimdi sana sunduğum.
Gölgelenmiş yüzümün nuru ol istedim.
Ki; sana geldiğimde yatıyordum yorgun ruhumun yatağında.

Ayrılığa söz ayırmadım.
Yazılırken tarih olmuşlar gerçeğin kalemiyle,
eksik kalanlar terletiyordu yüzümü bakışlarında.
Dünlerde ıslanmış kayboluşlardı sana sunduğum.
Defterimde yeni bir sayfa ol istedim.
Ki; sana geldiğimde yatıyordu tarihim ruhumun yatağında.

Ayrılığa şiirler ayırmadım.
Haykırırken sancılarını dizeler gül yüzüne,
ayrılığın adı sarı diye dizeler kızarıyordu dizlerinde.
Duyguların bastırılmış diliyle son sözdü sana sunduğum.
ޞiirlerime sevgim ol istedim.
Ki; sana geldiğimde yatıyordu dumanlı başım ruhumun yatağında.

Ayrılığa bugünleri ayırmadım.
Unutulmuş saydım tarihleri gençliğin yollarında.
Ayrılığın korkulu gizlenmelerini döşerken patika yollara,
kavuşmaların sevda sokaklarıydı sana sunduğum
Çıkmazlara değil, sokağıma çıkan yol ol istedim.
Ki; sana geldiğimde yatıyordu unutulmuş tarihlerim patika yolların altında.

Ankara – 25.07.2003