Buğulanmış yılların
Darmadağınık anılarında
Kahpe kurşunların
Vicdansız şarjörlere konması gibi
Ölüme terk edildim.
Mevsimleri şaşırdım,
Üst üste gelen ayrılıklardan.
Bir vurgundu yaşadığım
Kendi çığlığımı bile unutturan.
Çıkmaz sokaklarda
Belkilerin umuduyla dolu
Sona doğru yoldayım

Oysaki olmayacak umutların
Ağırlığıyla dolu yüreğim
Yazı hiç görmedim
Baharda bile içim buz misali
Başımı eğmenin alışkanlığında
İmkansızı başarmayı umut ediyorum
Yaz yağmuru sanmıştım göz yaşlarımı
Gelip geçici bir yaz yağmuru
Bir tufana döndürdü hıçkırıklarım
Durmadı, dinmedi hala ağlamaklı
Ve ben çıkmaz sokaklarda olduğumu bildiğim halde
Sana doğru yoldayım

10.06.2002