Sazı bel etmişti virtiyöz kendine,
Vuruyordu, çıkarıyordu kalbine.
Kalp mertti, kalp delikanlıydı.
İnim inim inliyordu, çok soğukkanlıydı.
Virtiyöz vurdukça beli kalbin derinliklerine
Çıkan müzik benziyordu seher yeline
Eli inip kalktıkça adamın teller üstünde,
Kalp inip kalktı ten kafesinde.
Saz çalıyordu, kalp ağlıyordu.
Dinleyenler bunu iyi anlıyordu.
Önünde açık bir çanta, bir kaç bozuk para,
Sanat bu ise,
Sanat zor zenaat.
Kalbin gümbür gümbür atacak, inleyecek,
Bir kişi de sen ne yapıyorsun demiyecek.
Bir kaç bozuk para ekmek parası,
-‘Ne güzel çalıyor’ lafı onun kamçısı.
Ama asıl olan yürek sancısı.
Saz ağladı kalp ağladı
Virtiyöz vurdukça sazın beline.