Bir sabah güneşinde seni bekliyorum,
Güneş daha vücudumuzu ısıtmaya başlamadan.
İnsanlar sokaklara yeni yeni çıkarken,
Koştururlarken, nereye ulaşacaklarını bilmeden.

Ben biliyorum ve sende geleceksin biliyorum,
Tam istediğim anda olmasada belki, geleceksin.
Bu zamana kadar hiç yanıltmadın bekleyenleri,
Beni de yanıltmayacaksın ve saracaksın kollarınla..

Bilmezdim, öğrendim; görmezdim, gördüm.
Hissetmezdim, hissettim; ağlamazdım, ağladım.
Ve gülerdim, gülmeyi unuttum epeyce zamandır,
Eğer sebep arıyorsan, al sana sebep.

Bekletme daha fazla beni, seni bekliyorum işte.
Canım sana emanet, alda kurtar beni…

İzmir – 2006