Anlayamadım sözlerini,
Yalan mıydı yanlış mıydı yoksa
Bilemedim…
Uykusuz geçti bazı günlerim…
Kendimden geçtiğim de oldu, söyleyemedim
Eziklik de duydu yüreğim…
Ağladım bazı günlerde ama senden sakladım bunları
Yüreğinde ağlamak yoktu senin hep gülmek vardı
Ben ise bir bulut misaliydim sanki
Umutlarımda ağlamak vardı…
Kan rengi olurdu bazen yanaklarım
Ellerini tutmak isterdim ama yapamazdım tüm bunları…
Anlayamazsın…
Yakarsın da yüreğimi farkında olamazsın bir türlü
Ben yanarım da, sen yakarsın
Uzun bir yakıştır bu
Köz ile ateş farksızdır
Ezer de geçer sözlerin ama dedim ya değilsindir farkında…
Âşık oldum desem inanır mısın?
Yoksa güler misin bilmem
Ben severim ama bir türlü söyleyemem…
Utanırım, ya sevmezsen, gülüp geçersen bilemem…
Kendim değilim sanki bir başkasıyım artık
Elleri boş ver ne olur ben varım artık ne kadar da çok yanmışım anlayamazsın
Aşk bu yakar kül eder olmazsın farkında
Yüreğin ateş, yüreğin yangındır
Bilemezsin ne ile söndüreceğini
Unutmak istersin ama unutamazsın bir türlü…
Kırık döküktür kalbin kırılmıştır bir kere
Ellerin düzeltemez, sevgin düzeltir ancak…
Arkandan bile bakmazsın bilirim gideceğini
Yürekten severim ama bilirim sevmeyeceğini
Bu hayatın nasıl geçeceğini
Umursamayacağını, ezeceğini
Kendimden geçeceğimi
Ellerin olup gideceğini…
Aslında bu şiir sana değil ama sen kendine farzet
Yanlışlar olacak hayatında elbet
Ben de o yanlışlardan birisiyim
Umursama beni herkese yaptığın gibi
Kendine iyi bak benim gibi
Ellerin boşta kalmaz umarım
benim gibi…