Ne zaman yolun bizim eve düşse
Bilmiyorsun, nasıl mutlu olurdum,
Gözlerim gözlerini bulurdu
Bunu farkettiğin an, bir anda kızarırdım
Gözlerin o an düşerdi gözlerime.
Ben o bakışlara tüm ömrümü verdim,
Deniz gözlü sevgilim
Ne çok severdim seni.
İlk buluşmamızı hatırlıyorum,
Yaprak gibi titredim karşında
Uzun bir sessizlik oldu.
Kelimelere ihtiyacımız yoktu hiç olmadı ki!
Bakışlar, senden öğrendim ben bakmasını
Bakmasını bilmek ne demek?
Bakınca görebilmek ta derini
Hiçbirşey söylemeden saatlerce bakışmak
Bu ne mutluluktu ey sevgili…
Seni sevmek nasıl birşey bir bilsen,
Seni sevdim çocuğum gibi,
Seni sevdim babam gibi,
Seni sevdim sevgilim gibi..
Birlikte vakit nasıl da geçerdi,
Kucağında uyuduğum o gün geldi aklıma
Kapı sesiyle uyandım
Karşımda babam, o an birbirimize baktık
Kıpkırmızı olmuştuk
O günden sonra bir ay gelemedin bizim eve
Ne zaman babamla bıraksam sizi bir odada yalnız
Çıt yoktu odada, bu halin hoşuma gitmişti nedense,
Seni sadece babamın yanında böyle güçsüz gördüm,
Çünkü herzaman senden güç aldım,
Çok ağladım omuzunda
Ağlamama hiç dayanamazdım
O zaman daha sıkı sarardın beni kollarına
O an bu koca dünya küçülür
Sadece sen ve ben kalırdık
Tüm denizler, tüm dağlar
Gökyüzü, güneş ve ay
Hepsi bizimdi, ikimizindi.
Ne kadar güçlüydük,
Bir bahar akşamı
Sabaha karşıydı,
El ele oturmuştuk bir bankta,
Birden ayağa kalktın
Ne olduğunu anlayamadım
Birşey söylemek istercesine baktın gözlerime
Konuşamadın uzun bir süre bakıştık sessizce
Ne söylemek istediği anladım o an
Ellerimi uzattım sana, üşümüştü ellerin
Güzeldi ellerin, babamın elleri gibiydi,
Uzun parmaklar, pürüzsüz bir ten
Ellerimi yakaladın ve öptün
Ellerimle yüzünü kavradım
Yine bakıştık gözlerin ne kadar da parlaktı
O an döküldü dudağından iki kelime
Seni seviyorum, seni seviyorum ey sevgili
İki damla gözyaşı süzüldü yanaklarımdan
Gözyaşlarımı ellerinle sildin.
Küçücük ama sıcacık bir öpücük
Kondurdun dudağıma alev gibi.
Ölümsüzlük verdin sanki bana,
Senin hayatımdan kolay kolay çıkamayacağını o gün anladım
Fakat o gün anlayamadığım birşey
Bana ölümsüzlük değil
Ölüm öpücüğü verdiğin oldu.
Nerden bilebilirdim bu kadar sevdiğim,
Uğruna herşeyimi vereceğim birinin bana ihanet edeceğini.
Evet ihanet etmiştin bana
Belki de defalarca
Nasıl farkedemedim ben bunu
Aşk adamın gözünü kör ediyor diye
Dememişler boşuna!
Nasıl kıydın bana sen
En sevdiğindim ben
Hani annenden çok, babandan çok
Severdin sen beni.
Hani asla ağlatmayacaktın
Hani asla incitemezdin beni sen
Hani dokunmaya bile kıyamazdın
Hani son durağı olacaktık birbirimizin.
Aşkım, seni çok sevdim keşke bilebilseydin
Seninle ayrıldığımız o günden beri
Hala gözüm kapıda
Kulağım telefonda.
Çalmıyor lanet olsun
Belki de çalıyor
Ama duymuyorum
Neden dersin
Neden bitanem
Neden sevdiğim
Neden bu kadar sevip de kaçışın
Ne korkuttu seni
Ne korkuttu ikimizi
Neden bu kaçışımız
Seni çok özlüyorum bir bilsen
Ama bunu sadece kendime itiraf edebiliyorum
Gücüm yok, sana ihtiyacım var
Neden duymuyorsun beni
Oysa kelimelere ihtiyacımız olmadı hiç.
Hayat acımasız ey sevgili
Belki de bizler acımasız.
Seni, en sevdiğimi kaybettim ben bu gece
Kederliyim, nefes almak istemiyorum
Kaybolmak istiyorum ya da paramparça olmak
Bir daha kimse birleştiremez beni biliyorum
Bunu bilmek acı verici ama o kadar çok acı çektim ki
Biri de senden olsun ne çıkar be sevgili.
Biz herşeyimizi paylaştık seninle bunu da paylaşırız
Sonuna dek seninleyim
Biliyorum sen de benimlesin,
Yanımda olmasan bile.
ޞerefine içiyorum
Güzeldi yaşamak
Eminim yok olmak da güzel seninle
Huzur içinde gidiyorum
Sakın pişmanlık duyma arkamdan
Çünkü sen bana nefes almayı öğrettin, Yaşadığım sürece
ޞimdi yanımda yoksun
Beceremiyorum bunu, lanet olsun!
Hoşçakal sevgilim, hoşçakal meleğim
Son nefesimde bile ismin dudaklarımda olacak…