Ne tuhaftır ki
Sen yokken
Sana mektuplar yazardım.
Ve sen hiçbir zaman okumazdın.
Bilmiyorum ki
Nedendi yazdıklarım…

O zaman bile seni seviyordum sen yokken
Her zaman sırf seni daha çok görebilmek için
Erken düşerdim yollara…
Dilim tutulurdu seni görünce
Yüreğim yanardı sensizlikten
Ağlardım sessizce

Seni o zamanlarda bile seviyordum sessiz ve sensizce

Uyurken rüyalarıma
Beslenirken hayallerime
Düşürken zihnime
Severken yüreğime
Hep sen giriyordun
Ben seni seviyordum
Sebepsizce

Tüm dostlarım
Balık beslerken
Muhabbet kuşları ile sohbet ederken
Gündüzleri bahçede çiçek besleyip
Akşamları yalan dolu aşk mektupları yazarken
Sevdiklerine

Ben senin hiç okuyamadığın
Yalnızlık şiirlerini yazıyordum sessizce
Sen bunları bilmiyordun
Sensizdi yazdıklarım sensiz ve sebepsizce…

Aydın – 06.09.2000