Ne zaman bitiverdi bu aşk bilmiyorum
benim kendimle kaldığım anlarda mı,
yoksa seni unuttuğumu düşündüğün
o yalnız zamanlarda mı?

Gideceksen eğer,
anlamsız sözcüklerle zorlama kendini.
Bilirsin an gelir sözcükler yetersizdir,
bu yeni doğan bir aşk için ne kadar doğruysa,
biten bir sevda için de geçerlidir.

Bilirim ne telafuz edebilir ne de anlatabilirsin,
derim ki sessizce git gideceksen.
Hiçbirşeye, hiçbir lafa gerek duymadan.
Eşyalarını toplayıp,
o hep bakıp durduğun çiçeklerini,
sevdiğin o müzikli kutuyu alıp gitsen yeter bana.
Sessizce git ki
gidişin de gelişin gibi kolay gelsin bana…

Seni durdurmayı düşünmedim hiçbir zaman,
elbet gelişin gibi gidişinin de bir nedeni vardır.
Sessizce git ki kalan yanlızca hüzünlerle, gözyaşları olsun.
Durmadan bakıp durduğum deniz manzaramla,
üzerine oturup yazdığım koltuğum kalsın yanımda.
Ne insanlar, ne dostlar gerekir
senin gitmenin acısını yaşarken.
Sessizce git ki sessizlikte yıkılı versin yüreğim,
kan ağlasın, acı çeksin, haykırıp lanetler etsin,
dünyayı, hayatı, yaşamı kötülesin.
Öyle çok şey söylesin ki,
hiçbir şey söylemeye gücü yetemesin…
Bir zahire dönüşmesin kalbim.

Lanet ediyorum gidişini bile görmeye dayanamayan yüreğime,
seni durdurmaya çalışmayan,
sımsıkı tutup saramayan bedenime
lanetler ediyorum.
Kan akıyor bedenimden,
içli şarkılar yetmiyor
sen inerken merdivenlerden
ben yanlızca boş bir odada
küfürler ediyorum kendime.
Gitme bile diyemiyorum.

2006